Wiosna jeszcze nie zadomowiła się na dobre, pozostałości zimy widać w każdym miejscu. Kwiaty, tak jak i słońce, nieśmiało wychylają się i podnoszą ku górze. Nieśmiałość ta sprawiła, że dzisiaj wygrał wiatr. Przedwiośnie błotne, wietrzne i niepewne unosiło się nad starowiejską ziemią.

A my-niewzruszeni pogodą, silnym wiatrem, niedawnym wspomnieniem po zimie, wyszliśmy z ciepłych domów, by iść, na skrzydłach wiary, w porywach serca, targani zimnem, przytłoczeni szarością przyrody. I nic nas od tego nie odwiodło-ani choroby, ani zahamowania, ani też przytulność czterech ścian.
Wyszliśmy z Chrystusem na nasze starowiejskie wzgórze, z Chrystusem w duchu niepodległości, w duchu patriotyzmu i silnego poczucia przynależności do tej ziemi. Tej ziemi, gdzie czujemy się Polakami i możemy o tym swobodnie mówić. Możemy ufnie patrzeć w przyszłość, marzyć, spać, kochać i budować. To wolność-jak orzeł biały, szybuje już sto lat w naszym powietrzu.
Wszyscy przyszliśmy tutaj z różnymi intencjami, lecz z tego samego powodu. Wszyscy jesteśmy tutaj dla Niego. Parafrazując słowa Księdza Proboszcza, Wielki Post, wymaga od nas nie tylko poświęceń fizycznych, ale także poświęcenia czasu dla Chrystusa. Chrystusa, który cierpiał sam, umierał na krzyżu w bólu, chłodzie. Towarzyszymy Mu, w miarę możliwości, przez cały ten okres Wielkiego Postu, który przygotowuje nas na Wielki Tydzień i pamiątkę Wielkich Wydarzeń, jakimi są Zmartwychwstanie i Tryumf nad szatanem.
Parafrazując dalej, nie jest łatwo wstać z wygodnego fotela, wyjść z ciepłego domu i przyjść tutaj-do chłodnej świątyni. Chłód wisi w powietrzu, ale nie przenika serc. Nie jest łatwo przyjść tutaj, niejednokrotnie trzeba zmienić przecież plany, odmówić sobie innych rzeczy. Ale Bóg odda Nam po stokroć, nie pozostanie nam dłużny. Tyle ile damy Jemu, po stokroć otrzymamy z powrotem.
Okres rekolekcji wielkopostnych prowadzonych przez księdza Józefa, proboszcza z Janowic, zasiał ziarna na polu naszych serc. W procesie wzrostu, ziarno, aby wydało plon-musi obumrzeć. Serca nasze miały możliwość odrodzenia się poprzez spowiedź wielkopostną. I tak też się stało. Oczyściliśmy serca z zimowego pyłu.
W przedostatnim tygodniu Wielkiego Postu, utrwalaliśmy tradycje chrześcijańskie z najmłodszymi-w przedszkolu w Starej Wsi odbyły się warsztaty, podczas których powstało wiele pięknych palm, gotowych przywitać Pana Jezusa. Sprawiło to dzieciakom wiele radości. Mocno zaangażowali się w to także rodzice, przynosząc różne elementy potrzebne do wykonania palmy oraz Panie i Pan Katecheta pomagający w realizacji projektu. To kolejny element ewangelizacji, mający w tym roku swoją drugą edycję, który i tym razem mocno podniósł liczebność uczestników procesji w Niedzielę Palmową.
W ostatni piątek przed Niedzielą Palmową odbyła się Droga Krzyżowa Najmłodszych. Dzieci w wieku przedszkolnym oraz dzieci z pierwszej klasy wraz ze swoimi rodzicami poprowadziły Drogę Krzyżową: Pan Jezus prosi pokochaj!, oddając Panu Jezusowi swoje serca, troski i czas. Pomimo tego, że niewielu rodziców zgodziło się uczestniczyć w tej formie wielkopostnej, szczerze ufam, że ta Droga Krzyżowa otworzyła nam drogę do nowych inicjatyw religijnych, mających na celu szersze i pełniejsze uczestnictwo dzieci w życiu Kościoła. Ufam także, że wzbogaciła więzy rodzinne i było to, może nowe, ale urocze przeżycie dla dzieci i dorosłych, opierające się na naturalności, spokoju i swobodzie w obcowaniu z Panem Jezusem.
Podczas Wielkiego Postu debiutem ukazał się pierwszy numer Kuriera Parafialnego-dwutygodnika informującego o wydarzeniach Parafialnych. Kurier ten powstał nie tylko w celu ewangelizacji społeczeństwa, ale także jako zaproszenie do współtworzenia gazetki, furtką do zamieszczania spraw nurtujących i frapujących Parafian.
Droga Krzyżowa-drugi raz w historii, która będzie miała miejsce w Wielki Piątek o godzinie 23:00 będzie już ostatnią Drogą Krzyżową w tegorocznym Wielkim Poście. Ale z pewnością nie ostatnią w tym roku. W ciszy i skupieniu zanieśmy Chrystusowi Nasze serca, niechaj przepełnią się one Świętą Tajemnicą Śmierci i Zmartwychwstania Naszego Pana. Niech wraz z budzącą się do życia przyrodą, narodzą się w Nas kryształy wiary, nadziei i ufności w Chrystusa.
Pan Jezus prosi: Pokochaj. Rozważmy tę propozycję: sama w sobie zawiera głęboką treść.

Kamila Borys