Od lat tradycją w naszej szkole jest robienie palmy wielkanocnej tuż przed niedzielą palmową. Każdy z uczniów klas IV- VI przynosi zapowiedziany wcześniej materiał na lekcję plastyki i w zależności od zebranych rzeczy wykonuje według instruktażu nauczycielki swoją niepowtarzalną pracę.

Nasza szkoła przywiązuje ogromną wagę do kultywowania rodzimych zwyczajów, a w niedzielę palmową w wilamowickim Sanktuarium odbywają się przecież konkursy na najdłuższą palmę oraz na tę wykonaną własnoręcznie. Palmą wyrażamy nie tylko radość ze Zmartwychwstania Pańskiego. To również symbol szczęścia i zdrowia – warto więc samemu ją wykonać.

Są różne sposoby wykonywania palm. U nas dominują te wykonane z gałązek wierzbowych z baziami, suchymi trawami, przybrane kwiatami bibułowymi i wstążeczkami tworzącymi pióropusze. Do palmy wkłada się także gałązki zielonych roślin (np. borówek, bukszpanu, cisu, tui).  W symbolice kościoła wierzba jest bowiem znakiem zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy, zaś bukszpan - symbolem trwałości i życia wiecznego. Natomiast bazie według ludowych wierzeń miały moc uzdrawiającą, zapobiegały bólom gardła i głowy. Był to także symbol rodzącego się życia.

Samej palmie również przypisuje się nadzwyczajne właściwości. Z legend i opowieści wiemy, że poświęcona palma chroniła ludzi i zwierzęta przed chorobą, nieszczęściem, ogniem i wszelkim złem. Dlatego po poświęceniu palmę przechowywano z szacunkiem i wkładano za święty obraz, aby strzegła dom od złego i zapewniała mu Boże błogosławieństwo. Cząstki palm umieszczano także pod strzechą, a krzyżyk z nich zrobiony przybijano na drzwiach wejściowych oraz na wrotach stodół i obór. 

Dziś palmy są przede wszystkim elementem świątecznego wystroju mieszkań oraz dekoracją stołów wielkanocnych. Podczas tworzenia palm uczniowie poznali jednak sporo ciekawostek na temat ich historii. Dla każdego z nich było to niemałe wyzwanie, ale radość z wykonania ogromna.

Alina Kajta-Bożek